Wanneer je aangeschreven wordt om een CD te resenceren kunnen we natuurlijk niet weigeren omdat we er staan voor de artiesten.  Het is altijd wel een beetje afwachten want soms zijn er toch wel enkele bij waar het moeilijk wordt om over te schrijven en die dan toch ergens in een vergeethoek verdwijnen. We mogen zeker niet hypokriet beginnen doen en alles de hemel in prijzen om toch maar op een goed blaadje te staan bij een artiest, nee, eerlijkheid gebied ons soms om de waarheid te schrijven.

Enkel weken geleden ontvingen we een mailtje van John Nelson met de vraag of hij zijn  ‘Tengo Ranchito’ niet naar ons mocht toesturen. Voor mij was John een onbekende en eerst moest ik toch even ‘surfen’ om wat info te bekomen. Gewoonlijk treed John Nelson akoestisch op maar voor dit album deed hij beroep op Jane Milford (BG vocals), Chris Leighton (drums), Jef Simmons (Piano) en Bella Trio (violin).

Na de eerste tonen te hebben gehoord van dit album was mijn eerste reactie…wow. Een mix van Neil Young & Bob Dylan en voor mij mag er nog een snuifje Eagles bij. Country en Folk worden hier vermengd samen met mooie poëtische teksten en deze komen allemaal uit de pen van John zelf. Zeker niet om in een luidruchtig ‘Barrelhouse’ te laten vertolken, laat staan op een festival waar zulks mooi onmiddelijk de mist in gaat. Nee, John Nelson moet je naar luisteren, of in een club waar er respect heerst voor songwriters als hem of aan de haard met een goed glas wijn.

14 Tracks al even mooi en met de harmonieuze samenzang van Jane is dit zonder meer een lust voor het oor.  Van het prachtige ‘Tengo Ranchito’ over het wondermooie instrumentale ‘Wysteria’ tot het dromerige ‘Horses With Wings’, stuk voor stuk poëzie. Het geluk moet voor sommige toch in een klein hoekje liggen dat de één megasucces kent en anderen het met minder moeten doen al zijn het juist deze personen zoals John Nelson die leven voor hun muziek en ronduit genieten wanneer ze hun gitaar ter hand kunnen nemen en gelijkertijd wegdromen met hun muziek. Mooi!!!